هیچ وقت ،

هیچ وقت نقاش خوبی نخواهم شد !

امشب دلی کشیدم

شبیه نیمه ی سیبی ،

که به خاطر لرزش دستانم

در زیر آواری از رنگ ها

ناپدید ماند ....

از : حسین پناهی

تو این دنیای هیشکی به هیشکی ،

این یکی دستت باید آن یکی دستت ُ بگیره

ورنه خلاصی .... خلاص !

از : حسین پناهی

من یاد گرفتم چه جوری شبا از رویاهام یه خدا بسازم

و دعاش کنم که : عظمتت ُ جلال !

امروز هم گذشت و هیشکی ما رُ نکشت !

بعدش هم چشما رُ می بندم و

دلُ می سپارم به صدای فلوت یدی کوره ،

که هفتاد سال ِ تمومه عاشق یه دختر چهارده ساله ی بوره !

من هم عشق ِ سیاهم سوت می زنم تا خوابم ببره ....

از : حسین پناهی

به من بگویید !

فرزانگان رنگ و بوم و قلم !

چگونه خورشیدی را تصویر می کنید

که ترسیمش

سراسر خاک را خاکستر نمی کند ؟

از : حسین پناهی

نیمکت کهنه ی باغ

خاطرات دورش را

در اولین باران ِ زمستانی

از ذهن پاک کرده است !

خاطره ی شعرهایی را که هرگز نسروده بودم !

خاطره ی آوازهایی را که هرگز نخوانده بودی ....

از : حسین پناهی

می گویند

نسل دایناسور ها منقرض شده است

پس من چرا هنوز زنده ام ؟!

از : حسین پناهی

شب در چشمان من است ،

به سیاهی چشم هایم نگاه کن !

روز در چشمان من است ،

به سفیدی چشم هایم نگاه کن !

شب و روز در چشمان من است ،

به چشم هایم نگاه کن !

پلک اگر فرو بندم

جهان در ظلمت فرو خواهد رفت !

از : حسین پناهی

حس های نهفته در پشت هر سلام ،

به شعر و شاعران چندان ربطی ندارند !

آنان چاقو می سازند

برای تراش چوبی ،

یا قاچ قاچ خربزه در سفر

شما مختارید که برای لوله کردن روده های هم

از آن استفاده کنید !

پیروزمندانه سیگارش را روشن می کند و چشمان را تنگ

اما آنان دست بردار نیستند !

هی ! درددزدان ِ گند جوراب !

هی ! مورچه های عینکی !

چشم تنگ کردنتان کرشمه ی شماست ،

برای بیوه دخترهای رنگ پریده ی رمانتیک !

پری های پر پنبه ایی شعر فردای شما !

زبانتان مار را از لانه بیرون می کشد !

عمودی ها و افقی هایتان بی حکمت نیست !

اگر سلام را نمی خواستید ،

ما مجبور به تکرار این همه حقارت نمی شدیم !

سلام ! دزد ِ سیگارهای خودم

و عروسک ِ یک چشم دخترم !

سلام ! قاتل برادرم !

سلام ! مهمان ناخوانده !

سلام ! خسته گی های بی پایان نان ،

کفش ،

رنگ ...

سلام ! ای همه ی ناتوانی ها !

نداشتن ها !

سلام ! ای همه ی عرق های شرم !

سلام ! ای زندگی !

ای ملال بی پایان !

سلام ! ای دل قاچ قاچ !

ای چاقوی خود ساخته !

از : حسین پناهی

بی هیچ نشانه ای از نشانه ها

امروز را من پنجره ای دیدم گشوده چارطاق ،

رو به این مـُـردآب ِ سبز و سیاه و وسیع

که پروانه های سفیدش تنها دلیل تاملند !

برای درختان از آن رو محترمیم ،

که حمالان ِ ناآگاه ِ اندکی کربنیم !

با همسفران زیادی تا کنون این راه را رفته ام

و دوباره اشیاء بهانه ی برگشتن بودند ،

با کسی دیگر و کفشی دیگر ....

زندگی ! ای زندگی !

عنکبوت سیری را می مانی ،

که به یـُمن ِ عادت دیرینه ،

پروانه های بی دلیل را در نور وسوسه ی تور می کنی !

زین روست به یقین

که آسمان ُ زمین

از غبار ِ رنگ ِ آن همه بال رنگین است

و چه غمی دارد معصومیت ِ این همه رنج ِ نا هم آهنگ !

زندگی ! ای زندگی !

مادر ِ بی بدیل ِ بود و نبودها !

هرچه درخشندگی است و عطر

نثار چشم های شفاف هم سفرانم ،

با لذت ِ گس ِ شاه بلوط حیات

زیر دندان ِ تنفس هاشان !

زندگی ! ای زندگی !

امّا آیا به جز نگاه ِ ما ،

زلف ِ خود را

در آئینه ی صورت ِ چه مخلوقی شانه خواهی کرد ؟

از : حسین پناهی

Every breath you take

And every move you make

Every bond you break,every step you take

I’ll be watching you.

Every single day

And every word you say

Every game you play,every night you stay

I’ll be watching you.

Oh,can’t you see

You belong to me

How my poor heart aches

With every step you take

Every move you make

Every vow you break

Every smile you fake

I’ll be watching you.

Since you’ve gone I’ve been lost without a trace

I dream at night,I can only see your face

I look around,but it’s you I can’t replace

I feel so cold,and I long for your embrace

I keep crying baby,baby please,

Oh,can’t you see

You belong to me

How my poor heart aches

With every step you take

Every move you make

Every vow you break

Every smile you fake

I’ll be watching you.

Every move you make, every step you take

I’ll be watching you.

I’ll be watching you.