پنداشتند خام کز سرگشتگان که پی ببرند و سوختند من آخرین درختم از سلاله جنگل آنان که بر بهار تبر انداختند تند پنداشتند خام که با هر شکستنی قانون رشد و رویش را از ریشه کنده اند خون از شقیقه های کوچه روان است در پنجه های باز خیابان گل گل شکوفه شکوفه قلب است انفجار آتشی قلب بر گور ناشناخته اما کس گل نمی نهد لیکن هر روزه دختران با جامه ساده به بازار می روند و شهر هر غروب در دکه های همهمه گر مست میکند و مست ها به کوچه ی مبهوت می زنند و شعرهای مبتذل آواز می دهند در زیر سقف ننگ در پشت میز نو سرخوردگی سلاحش را تسلیم می کند سرخوردگی نجابت قلبش را که تیر می کشد و می تراشدش تخدیر می کند سرخوردگی به فلسفه ای تازه می رسد آن گاه من به صورت من چنگ می زتند در کوچه همچنان جنگ عبور از زره واقعیت است و عاشقان تیزتک ترس ناشناس بنهاده کوله بار تن جست می زنند پرواز می کنند آری این شبروان ستاره روزند که مرگهایشان در این ظلام روزنی به رهایی است و خون پاکشان در این کنام کحل بصرهای کورزا است اینان تبارشان سر می کشد به قلعه ی دور فداییان آری عقاب های سیاهکل کوچیدگان قله الموتند و بی گمان فردا قلاعشان قلب و روان مردم از بند رسته است پیوند جویبار نازک الماسهای سرخ شطی است سیل ساز کز آن تمام پست و بلند حیات ما سیراب می شوند و ریشه های سرکش در خاک خفته باز بیدار می شوند اینک که تیغه های تبرهای مست را دارم به جان و تن می بینم از فراز بر سرزمین سوختگی یورش بهار
نویسنده : امین شفیع پور
تاریخ : چهارشنبه 89/5/27
موضوع : بر سرزمین سوختگی...
عطر طراوت بود باران آغوش خالی بود خاک پاک دامان اما ستوه از دست بسته اما فغان از پای دربند چشمان پر از ابراند یک شام تاریک واندر لبان خورشید لبخند آن یک درودی گفت بردوست این یک نویدی را صلا داد تا سرب و باروت بر ناتمام نغمه هاشان نقطه بنهاد عطر جوانی شست باران آغوش پر آغوش عاشق ماند خاک سرخ دامان
نویسنده : امین شفیع پور
تاریخ : چهارشنبه 89/5/27
موضوع : پرستوها در باران...
آنان به مرگ وام ندارند آنان که زندگی را لاجرعه سر کشیدند آنان که ترس را تا پشت مرزهای زمان راندند آنان به مرگ وام ندارند آنان فراز بام تهور افراشتند نام آنان تا آخرین گلوله جنگیدند آنان با آخرین گلوله خود مردند آری به مرگ وام ندارند آنان عشاق عصر ما پویندگان راه بلا راه بی امید مادر ! بگو که در تک این خانه خراب گل های آتشین در باغ دامن تو چه سان رشد می کنند ؟ این خواهر و برادر من آیا شیر از کدام ماده پلنگی گرفته اند ؟ پیش از طلوع طالع امشب ستارگان به بستر خون خسته خفته اند بیدار باش را
نویسنده : امین شفیع پور
تاریخ : چهارشنبه 89/5/27
موضوع : پویندگان...
آنان به مرگ وام ندارند آنان که زندگی را لاجرعه سر کشیدند آنان که ترس را تا پشت مرزهای زمان راندند آنان به مرگ وام ندارند آنان فراز بام تهور افراشتند نام آنان تا آخرین گلوله جنگیدند آنان با آخرین گلوله خود مردند آری به مرگ وام ندارند آنان عشاق عصر ما پویندگان راه بلا راه بی امید مادر ! بگو که در تک این خانه خراب گل های آتشین در باغ دامن تو چه سان رشد می کنند ؟ این خواهر و برادر من آیا شیر از کدام ماده پلنگی گرفته اند ؟ پیش از طلوع طالع امشب ستارگان به بستر خون خسته خفته اند بیدار باش را
نویسنده : امین شفیع پور
تاریخ : چهارشنبه 89/5/27
موضوع : پویندگان...
خوابم نمی برد گوشم فرودگاه صداهای بی صداست باور نمی کنی اما من پچ پچ غمین تصاویر عشق را محبوس و چارمیخ به دیوار سال ها پیوسته باز می شنوم در درون شب من رویش گیاه و رشد نهالان پرواز ابرها تولد باران تخمیرهای ساکت و جادویی زمین من نبض خلق را از راه گوش می شنوم آری همواره من تنفس دریای زنده را تشخیص می دهم باور نمی کنی اما در زیر پاشنه هر در در پشت هر مغز من له له سگان مفتش را پی جوی و هرزه پوی احساس می کنم حتی از هر بلور واژه که جان می دهد به خلق نان و گل و سلامت و آزادی می بینم آشکار این پوزه های وحشت را له له زنان و هار آن گیاه از میان صداهای گونه گون این له له آن تنفس هر دم بلند بنهفته هر صدایی دیگر تا آستان قلبم بی تاب نردیک می شوند نزدیک می شوند و خوابم نمی برد اینک منم مهاجم و محبوس لبریز آبهای طاغی دریای سهمگین قربانی سگان تکاپو می گردم و به بازوانم مواج هر چیز را به گردم می گردانم می ترسم اما می ترسانم دندان من از خشم به هم سوده می شود آشوب می شود دل من درد می کشم با صد هزار زخم که در پیکرم مراست دریا درون سینه من جوش می زند فریاد می زنم ای قحبگان نان به پلیدی خور دروغ دشنام می دهم به شما با تمام جان قی می کنم به روی شما از صمیم قلب جان سفره سگان گرسنه تن وصله پوش زخم چون ساحلی جدا شده دریایش از کنار در گرگ و میش صبح تابم تب آوریده و خوابم نمی برد
نویسنده : امین شفیع پور
تاریخ : چهارشنبه 89/5/27
موضوع : له له و تنفس...
من زیر باران به انتظار نشسته ام مثل سایه های سرگردان مثل سایه های پنهان شب ،صدا ،باران شب، صدا ،افسوس شب ،صدا ،گریه و میخواهم بدانی که هنوز هستم و میخواهم بدانی که هنوز باران رادوست دارم و میخواهم بدانی که هنوز برای تو می خوانم.
یک مسافر تنها درحوالی جاده مثل پنجره،دلباز،مثل سایه ها:ساده بی خیال از دنیا،با تبسمی شیرین امده پر از احساس،دل به زندگی داده وای از این باران! قصه گوی سال های بی حضور که با وسواسی شگرف حلقه های دلبستگی را خیس می کنند انقدر خیس تا لبریز شوند ناگهانی تر از امدنت،می روی بی بهانه من می مانم و باران های بی اجازه قلب عاشقی که سپاس گذارت می ماند تا ابد، متشکرم که به من فهماندی که: چقدر می توانم دوست بدارم و عاشق باشم بی توقع باور کن ،بی توقع! دارم به تو فکر می کنم فقط فکر می کنم اما تمام لحظه ها پر می شود،از سطرهای عاشقی همراه خوب و ساکت من،سلام موسیقی زنده،ساده و بی کلام من دوست دارم -بدون توقع- به نام عشق باران گرفته مثل همیشه و .... والسلام
نویسنده : امین شفیع پور
تاریخ : چهارشنبه 89/5/27
موضوع : 
