ابری نیست.

بادی نیست.

می نشینم لب حوض:

گردش ماهی ها،روشنی،من،گل،آب.

پاکی خوشه ی زیست.

مادرم ریحان می چیند.

نان و ریحان و پنیر،آسمان بی ابر،اطلسی هایی تر.

رستگاری نزدیک:لای گل های حیاط.

نور در کاسه ی مس،چه نوازش ها می ریزد!

نردبان از سر دیوار بلند،صبح را روی زمین می آرد.

پشت لبخندی پنهان هر چیز.

روزنی دارد دیوار زمان،که از آن،چهره ی من پیداست.

چیز هایی است،که نمی دانم

می دانم،سبزه ای را بکنم خواهم مرد.

می روم بالا تا اوج،من پر از بال و پرم.

راه می بینم در ظلمت،من پر از فانوسم.

من پر از نورم وشن

و پر از دار درخت.

پرم از زاه،از پل،از رود،از موج.

پرم از سایه س برگی در آب:

چه درونم تنهاست.