پشت کاجستان ،برف.

برف،یک دسته کلاغ

جاده یعنی غربت.

باد،آواز،مسافر،کمی میل به خواب

شاخ پیچک،ورسیدن،وحیاط

من،و دل تنگ،و این شیشه ی خیس

می نویسم وفضا.

می نویسم و دو دیوار،وچندین گنجشک.

یک نفر دل تنگ است.

یک نفر می بافد

یک نفر می شمرد

یک نفر می خواند.

زندگی یعنی:یک سار پرید

از چه دل تنگ شدی؟

دل خوشی ها کم نیست:مثلاْ این خورشید،

کودک پس فردا،

کفتر آن هفته.

یک نفر دیشب مرد

و هنوز،نان گندم خوب است

و هنوز،آب می ریزد پایین،اسب ها می نوشند.

قطره ها در جریان،

برف بر دوش سکوت

و زمان روی ستون فقرات گل یاس.