وداع

می روم خسته افسرده وزار

سوی منزگه ویرانه ی خویش

به می برم از شهر شما

دل شوریده ودیوانه ی خویش

می برم تا که در آن نقطه ی دور

شستشویش دهم از رنگ نگاه

شستشویش دهم از لکه ی عشق

زین همه خواهش بی جا تباه

می برم تا ز تو دورش سازم

زتو ،ای جلوه ی امید محال

می برم زنده بگورش سازم

تا از این پس نکند یاد وصال

ناله می لرزد ،می رقصد اشک

آه،بگذار بگریزم من

ازتو ، ای چشمه ی جوشان گناه

شاید آن به که بپرهیزم من

بخدا غنچه ی شادی بودم

دست عشق آمد واز شاخم چید

شعله ی آه شدم ،صد افسوس

که لبم باز بر آن لب نرسید

عاقبت بند سفر پایم بست

می روم ،خنده به لب ، خونین دل

می روم از دل من دست بدار

ای امید عبث بی حاصل