آیت الله مجاهد سید ابو القاسم کاشانی فرزند علامه حاج سید مصطفی یکی از علما و مجتهدین بزرگ قرن اخیر در استان تهران بود.آن جناب در سال 1300 متولد شد و از اوایل زندگی در محضر والد و علمای بزرگ عتبات مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول را به پایان برد و عازم نجف گردید و سالها از کرسی درس پر برکت آخوند خراسانی، حاج میرزا حسین خلیلی و حاج میرزا محمد تقی شیرازی (در سامرا) استفاده نمود و خود در مراتب علمی و فضائل اخلاقی سرآمد اقران گردید. مرحوم آیت الله کاشانی در آغاز جوانی در ردیف اعلام بزرگ آقایان: آیت الله مجاهد شیرازی، حاج سید مصطفی کاشانی، آیت الله خوانساری، حاج میرزا مهدی شیرازی و چندین نفر دیگر در صف مقدم مجاهدین و پیشگامان نهضت انقلابی عراق به همگام و همسنگر آنان بود و چند ماه در سنگر با دشمن قرار گرفته باعث عقب نشینی دشمنان اسلام گردیدند ولی طولی نکشید که وی دستگیر گردیده و به زندان و تبعیدی کشیده شد، ولی پس از آزادی در تصمیم مبارزه با استعمارگران راسختر گردید. دولت انگلیس و نوکران استعمار از این مرد مبارز بیمناک بودند و از نفوذ و قدرت معنوی او می ترسیدند. اغلب سنوات عمر شریفش بعد از یک سلسله مبارزات ضد استعماری به زندان و تبعید می انجامید تا پس از سقوط رضاخان برای مدتها ساکن تهران بود و خیلی مورد توجه مردم و مسلمانان متعهد قرار گرفت.

مرحوم کاشانی در دوره هفدهم قانون گذاری کاندیدای وکالت مردم تهران شد و با اکثریت چشمگیری نماینده اول مجلس در رأس وکلای تهران قرار داشت و برای پیاده نمودن دستورات اسلامی و مقررات و حدود الهی کوشش می نمود. در مسئله ملی شدن صنعت نفت جدیتی چشمگیر داشت و به خوبی پیش می رفت، هر چند ملی گرایان و سران دولت وقت به او خیانت نمودند.

مرحوم آیت الله خوانساری با آیت الله کاشانی از رفقای دیرینه و با یکدیگر دوستی صمیمی بودند این دو بزرگوار کوشش می نمودند که نظام حکومتی و اداره امور مملکت به افراد متدین و متعهد سپرده شود و حتی الامکان دست خائنین و نوکران استعمار از سر مردم کوتاه گردیده و مسئولین مملکت در هر پست و مقام از افرادی وارد و عادل و دلسوز به جای افراد لا ابالی به مردم خدمت کنند ولی در هر صورت دولت مردان و طالبان مقام تا آخر به این مرد خدا خیانت ورزیدند (و در واقع به خود و مملکت و ملت خیانت نمودند) و سرانجام هم او را از صحنه سیاست و وکالت و حتی خدمات مردمی برای همیشه کنار گذاشتند تا آنکه در ماه شوال 1381 جهان فانی را وداع نمود و با تجلیل فراوان در کنار حضرت عبد العظیم حسنی مدفون شد.